Συνεντεύξεις

Δρόμος (και αντοχή?) χωρίς όρια

Συνέντευξη με τον πατέρα μου τον μαραθωνοδρόμο…

Πόσο καιρό διήρκεσε η προετοιμασία σου;

marathon

Προετοιμάστηκα μία περίοδο περίπου 18 εβδομάδων πριν τον αγώνα, δηλαδή περίπου από τα μέσα Ιουλίου. Ακολούθησα ένα πρόγραμμα προπονήσεων ειδικό για μαραθωνίους, τρέχοντας περίπου τρεις φορές την εβδομάδα, συγκεκριμένες αποστάσεις οι οποίες σταδιακά αυξάνονταν με μέγιστη απόσταση τα 25 χιλιόμετρα. Στο τελευταίο στάδιο της προετοιμασίας, οι αποστάσεις μειώνονταν κάθε εβδομάδα, ώστε ο οργανισμός να κρατήσει δυνάμεις για τον αγώνα.

Τι συναισθήματα και σκέψεις είχες πριν τον αγώνα;

Πριν τον αγώνα ένοιωθα ανήσυχος για το αν θα κατάφερνα να ολοκληρώσω τον αγώνα. Έχοντας ξανακάνει τον ίδιο Μαραθώνιο πριν δύο χρόνια, γνώριζα ότι είναι κάτι που θα μπορούσα να καταφέρω. Όμως σε έναν Μαραθώνιο 42 χιλιομέτρων πολλά μπορούν να πάνε στραβά. Επιπλέον, η προετοιμασία που έκανα αυτήν τη φορά δεν ήταν εξίσου καλή. Προέκυψαν διάφοροι μικροτραυματισμοί που με πήγαν πίσω και λόγω άλλων υποχρεώσεων δεν ήμουν αρκετά ξεκούραστος κατά τον τελευταίο μήνα. Παρ΄όλ΄ αυτά πίστευα ότι θα μπορέσω, τελικά, να ολοκληρώσω τον αγώνα.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα σκέφτηκες κάποια στιγμή να τα παρατήσεις;

Η αλήθεια είναι ότι από τα μέσα περίπου του αγώνα και μετά, η κούραση είναι πολύ μεγάλη ούτως ή άλλως. Και η συγκεκριμένη ημέρα ήταν πολύ ζεστή για την εποχή. Επιπλέον στο μέσο του αγώνα υπάρχει ένα συνεχώς ανηφορικό τμήμα έως το 31ο χιλιόμετρο. Κάπου εκεί το ενδεχόμενο της παραίτησης δείχνει πολύ ελκυστικό, αφού το σώμα συνεχώς διαμαρτύρεται: πόνοι, κράμπες των μυών, έλλειψη αναπνοών. Χρειάζεται ο νους να ξεγελάει το σώμα, ώστε να συνεχίσει «για λίγο ακόμα μόνο», χωρίς να σκέφτεται όλη την απόσταση που απομένει. Και έτσι συνέχισα έως τον τερματισμό?

Πώς ένιωσες όταν μπήκες στο Παναθηναϊκό Στάδιο; 

Όταν μπήκα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ένοιωσα μεγάλη συγκίνηση, γιατί ολοκλήρωσα ένα Μαραθώνιο δρόμο στην Κλασσική διαδρομή, διανύοντας την ίδια απόσταση που διένυσε στην αρχαιότητα ο Αθηναίος οπλίτης για να μεταφέρει το μήνυμα της νίκης στη μάχη. Επίσης, η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη, γιατί στο ίδιο Στάδιο που τερμάτιζα, έγινε ο τερματισμός του πρώτου Μαραθωνίου στην αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων μετά την αρχαιότητα το 1896 με νικητή το Σπύρο Λούη και ο τερματισμός του Μαραθωνίου των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004. Ένιωσα πολύ περήφανος, γιατί ολοκλήρωσα μια δοκιμασία στην οποία κάθε δρομέας καλείται να ξεπεράσει τον εαυτό του και το κατάφερα στην Κλασσική διαδρομή η οποία θεωρείται από τις δυσκολότερες, λόγω της μορφολογίας του εδάφους.

Στο σφυρί το ασημένιο έπαθλο του Σπύρου Λούη

Τι συμβουλή θα έδινες σε ένα παιδί της ηλικίας μου σχετικά με τη θέση του αθλητισμού στη ζωή του;

Να μη σταματήσει ποτέ να αθλείται! Ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής…

Άκης Γρηγορόπουλος (Α΄α)